توصیف طالقان

در شمال غرب تهران بزرگ *** طالقانی هست زیبا و سترگ

از شمال شرق وصل کندوان *** وز جنوب غرب قزوین را بدان

وز شمال غرب مرز رود بار *** وز جنوب شرق باشد کوهسار

چون کنم توصیف من از طالقان *** هست دارالمومنین دارالامان

مردم آنجا تمامی با سواد *** اهل علم و اهل دین و خوش نهاد

جملگی باشند مسلمان حنیف *** شیعه اثنی عشر دین شریف

چون که دیندارند اهل طالقان *** کار بد کم تر شود آن جا عیان

گر کسی زشتی کند گوش و کنار *** می شود رسوا به هر شهر و دیار

از اصول و ز فروع و واجبات *** تربیت فرزند را بر صالحات

وز نماز و روزه و خمس و زکات *** مردمش پابند باشندی به ذات

گر کنم توصیفی از آب و هوا *** دور می گردم زعین مدّعا

لاجرم جزیی اشارت می کنم *** کم بود ، مثلش روایت می کنم

رود زیبایی به نام شاهرود *** آبشارش روز و شب خواند سرود

هست از خاور روان تا باختر *** گوییا آب حیاتست در گذر

در بهاران آب چون گردد وفور *** غیر پل ممکن نمی گردد عبور

گرد تا گردش تمامی کوهسار *** هر طرف باشد روان صد جویبار

در لطافت چون بهشت خرّم است *** این چنین آب و هوا حقاً کم است

طالقان یک منطقه باشد به نام *** سه دهستان گشته ای هُمام

یک دهستان است بالا طالقان *** یک دهستان دگر پایین آن

گشته در تقسیم این نحو و نشان *** سوّمی باشد دهستان در میان

جملگی هشتاد و چار آبادی است *** کار شرع و عرف بر آزادی است

حال بشنو اصل بحث و داستان *** سرگذشت عاشقان نوجوان

یک دهی باشد میان طالقان *** هست عرفاً نام این ده آردکان

داستان عشقی از دو نوجوان *** از همین قریه به عالم شد روان

قهرمان داستان زین روستا *** داستان واقعی و پر بهاست

یک عزیز و دیگری باشد نگار *** آنچه مانده زین دو عشق یادگار

داستانی خوش به نظم آورده ام *** آنچه بوده من همان آورده ام

عاطفا خوش گوی ، کم گویی چه باک *** زان که نظمت هست الحق تابناک

شعر از محمد علی اکبریان با تخلص عاطف

بر گرفته از کتاب عزیز و نگار نوشته یوسف علیخانی